گودرز گفت:(فرق چه می کند؟ اول مرده خری، بعد مرده خوری. ئی دو تا گاومیش اگه زنده بون، هر کدوم پنجاه هزار تومن پولشون بود.) و روی پنجاه تاکید کرد. نگاه سبز علی گشت روی حاشیه ی گلی بهمنشیر؛ روی گاومیش هایی که به خون و گل غلتیده بودند، روی آدم هایی که جمع شده بودند دور زایر خلف و قصاب و پسر زایر خلف. پرسید(همی دو تا بودن؟)
ایازبری گفت: سه تا. یکیش تو شط بود و آب بردش.)
سبزعلی خلط به زمین انداخت:( تف به روزگار!)
شنتیا گفت:( روزگار خیلی قشنگه. حیف نیست تفیش می کنی؟)