«قصه قبرستون»، همان طور که از عنوانش پیداست، قصه رخ در رخ شدن با مرگ است و تماشای مرگ و لوازم و ملحقات آن از نگاه کسی که کارش رتق و فتق امور مربوط به مردگان است.
حسین شرفخانلو، مدیر آرامستان خوی و مؤلف کتاب، در مقدمه کتاب می گوید: «قصه قبرستون گزیده وقایع مرتبط با مرگ و سوگواری و مواجهه آدم ها با این پدیده ازلی و ابدی و عبرت انگیز است.» او اعتراف می کند که از یک جایی به بعد دیگر نتوانسته نسبت به اتفاقات و واکنش های مردم به مرگ بی تفاوت بماند و شروع کرده به یادداشت کردن آن ها. شرفخانلو می گوید: «سوژه ها آن قدر بکر و جذاب بودند که از همان یادداشت اول، نیت کردم یادداشت هایم از اتفاق ها و برخوردها را کتاب کنم تا آنکه کرونا با آن سروصدا و یکهویی آمدن و خلق اتفاق های نو، مزید بر علت شد و عزمم برای نظم و نسق دادن به یادداشت ها را به اقدام تبدیل کرد.»