در اردیبهشت سال ۱۳۹۲ مجموعه ای از فعّالان پشتیبانی و حمایت از تشکّل های فرهنگی، توفیق شرف یابی به محضر مقام معظم رهبری می یابند. حرف های مهمی ردّ و بدل می شود، گزارش های متعددی داده و رهنمودها و توصیه های مهمی شنیده می شود. شاید بعضی از جملات بیان شده در این دیدار، مختص توجه همان مجموعه باشد، اما عموم صحبت ها ناظر به کلیّت یک تشکّل فرهنگی است که باید به آن توجه ویژه داشت.
فضا و وقت جلسه باعث اختصار توصیه ها و نظرات گردید، لذا لازم بود برای تنظیم نقشۀ کلی قرارگاه های فرهنگی ضمن حفظ ترتیب نکاتِ آن جلسه، از مطالب و نکات گفته شدۀ معظم له خصوصاً در جلسات بخش های مختلف حزب جمهوری اسلامی در سال های اول انقلاب بهره جست تا بیش از این گذر زمان و کم التفاتی مطّلعان، میان ما و آن معارف فاصله نیندازد.
لذا کتابی ساخته شد با محوریت سخنان آن جلسه و مطالب مکمل سال های قبل، همراه با توصیف مصادیقی از شهدای انقلاب به سبک: شرح مکمل بیانات مقام معظم رهبری در تاریخ ۱۳۹۲/۲/۲ با موضوع «پشتیبانی و حمایت از تشکّل های فرهنگی» با دیگر بیانات معظم له
سخنرانی اصلی، محور کتاب و به صورت برجسته و پررنگ نمایش داده شده و سایر متون که با قلم ریزتر در کتاب هستند، به عنوان شرح سخنرانی اصلی در کتاب جای دارند.
این کتاب از مواردی همچون پی نوشت، نمایه و فهرست تفصیلی و… خالی نگه داشته شده تا حجم کتاب به صورت عملیاتی حفظ شود که بتواند همراهِ همیشگی باشد.
پیش از این نیز کتابی با عنوان «دغدغه های فرهنگی» در اردیبهشت سال ۱۳۹۰ منتشر شد و تا امروز که سه سال از انتشار آن می گذرد، ما شاهد رشد آگاهیِ جامعه در سطوح مختلف نسبت به این دغدغه و نگرانی بوده ایم. شخصیت های مطرح فرهنگی، در رابطه با این دغدغه ها به صحبت و گفتگو پرداختند و بسیاری نیز آن بیانات را سرلوحة عمل خود قرار دادند. این دو کتاب در کنار هم قرار دارند و مطالعة هر دوی آن ـ با شروع از کتاب دغدغه هاـ توصیه می شود. مطالعة هر یک، اکتفا از مطالعة دیگری نمی کند و فصل مشترکِ مطالب این دو کتاب، تنها به اندازة یک صفحه است.
هدف کتاب «قرارگاه های فرهنگی» انتقال دستورالعمل است، آن هم از فرماندة عالی یا عالی ترین فرمانده.
در انتهای آن جلسه (۱۳۹۲/۲/۲) از معظم له سؤال کرده اند: «ادامة راه چگونه خواهد بود؟»
ما تعمّداً نکته ای از ایشان برای آن نیاورده و به همان جواب مختصر و کلیدی آقا بسنده کرده ایم، تا دچار تفسیر به رأی نشویم اما، حقیقتاً تداوم راه، به اطاعت کامل از ولیّ امر است. ولیّ امر، حجّت خداست، تالی تِلو معصوم است، نایب و مسئول دفتر امام غایب علیه السلام است، خلف صالحِ امامِ راحل و وارث علمای راستین است…
و حالا زمان، زمانِ اطاعت است:

«آنچه نقطة مهم تر عرض من است، خطاب به جوان هایی است که در سرتاسر کشور فعالیت های فرهنگی را به صورت خودجوش شروع کردند که بحمدالله خیلی هم وسیع شده است. من می خواهم بگویم آن جوان هایی که در تهران، در شهرهای گوناگون، در استان های مختلف، در خود مشهد، در بسیاری از شهرهای دیگر کار فرهنگی می کنند، با ارادة خودشان، با انگیزة خودشان ـ کارهای بسیار خوبی هم از آنها ناشی شده است که از بعضی از آنها ما بحمدالله اطّلاع پیدا کردیم ـ کار را هرچه می توانند به طور جدی دنبال کنند و ادامه بدهند. بدانند که همین گسترش کار فرهنگی در بین جوان های مؤمن و انقلابی، نقش بسیار زیادی را در پیشرفت این کشور و در ایستادگی ما در مقابل دشمنان این ملت، ایفا کرده است.»۱۳۹۳/۱/۱