«فیلسوف و پزشک قرن ـ زندگی و اندیشه‌ی اخلاقی دکتر آلبرت شوایتزر» داستان زندگی و اندیشه‌های انسان‌دوست بزرگ قرن بیستم، دکتر «آلبرت شوایتزر»‌‌‌‌ است و در سه بخش تنظیم شده است:
بخش اول با عنوان «چرا شوایتزر نادیده گرفته شد؟» ترجمه‌ی پاره‌ی کوتاهی از کتاب تحلیلی دکتر «پردراگ چیچوواتسکی» به نام «احیای نگرش اخلاقی آلبرت شوایتزر» است.
بخش دوم، ترجمه‌ی مقدمه‌ی مفصل همین نویسنده در کتاب دیگری است که در آن زندگی و بینش اخلاقی دکتر شوایتزر را بررسی کرده و گزیده‌هایی از نوشته‌های شوایتزر را در آن آورده است.
بخش سوم کتاب نیز ترجمه‌ای از نوشته‌های شوایتزر در زمینه‌‌های مختلف است.
در پایان کتاب، مترجم تصاویری را از مراحل مختلف زندگی شوایتزر آورده است. همچنین از ویژگی‌های این کتاب، فهرست منابع و توضیحات پایانی کتاب است که می‌تواند برای مطالعه‌ی بیش‌تر بسیار مفید باشد.
آلبرت شوایتزر سال 1875 به دنیا آمد. کارش را ابتدا در حوزه‌ی موسیقی، الهیات و فلسفه آغاز کرد، اما با وجود موفقیت‌های فراوان در این حوزه‌ها، تصمیم گرفت نظراتش را در بستر واقعیت زنده و به شکل عینی محک بزند. پس به دانشگاه برگشت و پزشکی خواند و به آفریقا رفت تا به روستاییان محروم قاره‌ی سیاه خدمت کند. به پاس این خدمات، سال 1952 جایزه‌ی صلح نوبل غیاباً به او اهدا شد که شوایتزر مبلغ 36 هزار دلار آن را صرف گسترش بیمارستان‌ها در آفریقا کرد. شوایتزر در سال 1965 از دنیا رفت.
اندیشه‌های شوایتزر، بسیار اخلاق‌مدارانه و نوع‌دوستانه است. او کار فلسفه را رها کرد و به طور عملی وارد خدمت به مردم شد. خودش در ابتدای این کتاب می‌گوید: «من به پزشکی روی آوردم تا بتوانم بدون سخن‌پردازی، عمل کنم. سال‌ها خودم را در کلمات بیان می‌کردم. این شکلِ جدید فعالیت یعنی تجلی در عمل، به سخن گفتن درباره‌ی دین عشق خلاصه نمی‌شد، بلکه تنها در عرصه‌ی عمل خود را نشان می‌داد. می‌خواستم زندگی‌ من برهان من باشد. نمی‌خواستم ایده‌ها و اندیشه‌هایم در خودشان بمانند و هدف شمرده شوند. صبح وقتی آفتاب طلوع می‌کند و ناله‌ی بیماران بیمارستان را می‌شنوم، به این ایده‌های سطح بالا فکر نمی‌کنم.»