بعد از لغت فرس اسدی و فرهنگ مفقود غواص نیشابوری،نخستین فرهنگ‌های فارسی در هند نوشته شد.
در سده‌های بعد نیز،صرفِ‌نظر از صحاح‌الفرس و معیار جمالی و مجمع‌الفرس سروری،بیشتر فرهنگ‌ها در هند تالیف شد.مولفان این فرهنگ‌ها به دلیل ناآشنایی با زبان فارسی در خواندن درست کلمات دچار اشتباهات فاحش شده‌اند.
کلمات مصحف این فرهنگ‌ها بعدها به فرهنگ‌های سده‌های بعد راه یافت و از آنجا به برخی فرهنگ‌های معاصر منتقل شد.
کتاب‌هایی که دربارۀ فرهنگ‌های فارسی نوشته شده فاقد تحلیل علمی محتوای آن‌هاست.در کتاب حاضر برای نخستین بار شماری از این فرهنگ‌ها نقادانه مورد بحث قرار گرفته است.