کتاب «فرزند خوانده» با الهام از تاریخ صدر اسلام، به زندگی «زید»، فرزند خوانده رسول خدا (ص) می‌ پردازد. هرچند نویسنده تمام زندگی او را روایت نکرده و به پرداختن به بخشی از زندگی زید بسنده کرده، اما به همین بهانه گریزی زده است به زندگی و زمانه پیامبر اکرم (ص) و سیره ایشان در برخورد با دیگران.

از ویژگی‌ های سبک نویسندگی ناصری می‌ توان به اشراف او بر دوران صدر اسلام اشاره کرد؛ موضوعی که سبب شده هم در این اثر و هم در دیگر آثار او، فضاسازی به خوبی صورت پذیرد و نویسنده با پرداختن به برخی از آداب و رسوم این دوره تاریخی، ضمن ارائه اطلاعات به صورت غیرمستقیم به مخاطب، دست او را می‌ گیرد و از کوچه پس کوچه‌ های مکه به داخل خانه نبی مکرم اسلام (ص) می‌ برد؛ مردی که همه او را «امین» می‌ نامند و بر صادق بودنش توافق دارند.

ناصری در واقع در کتاب جدید خود، ضمن پرداختن به زندگی زید، بخشی از وجوه شخصیتی رسول خدا (ص) را نیز به زیبایی به تصویر می‌ کشد؛ این رمان در واقع روایتی است از «رحمه للعالمین» بودن حضرت محمد (ص). زید که غلام حضرت خدیجه (س) بود، توسط پیامبر (ص) به فرزندی پذیرفته می‌ شود و با وجود آنکه خانواده و پدرش او را پس از سال‌ ها می‌ یابند و برای بازگرداندن او به مکه می‌ آیند، اما زید نمی‌ پذیرد که با آنها همراه شود و زندگی در کنار رسول خدا (ص) را ترجیح می‌ دهد. او سال‌ ها بعد، زمانی که رسول خدا (ص) به پیامبری مبعوث می‌ شوند، جزو اولین افرادی است که ایمان می‌ آورد و در نهایت در جنگ موته به شهادت می‌ رسد.