دلم برای کسی که هرگز ملاقات نکرده ام ، تنگ شده است.
کتاب از روایت هایی خوشخوان با زبانی ساده تشکیل شده که سیر پیش رفتن آن ها ، بسیار هوشمندانه است. داستان_ بدون وجود ملموس و روشن _ در سیر روایت ها متولد شده و متن را به جریان انداخته و خاطره ها را از یکنواختی و تکرار دور کرده است. این هنر مولف است که سیمای کشیده بهشتی، ابهت و‌صلابت صدای ایشان که کلمات را بسیار کتابی و با طمانینه خاصی بیان می کنند در تک‌تک صفحات کتاب دیده می شود. واقعا این روایت ها به آن چهره می آید!
پ،ن: هرگز واحد اندازه گیری حجم کتاب ها ، صفحه نبوده است. میزان جذابیت متن و چگونگی کنار هم قرار گرفتن کلمات وزن کتاب و‌زمان بردن مطالعه اش را تعیین می کند. برای همین از هیچ شیرازه قطور و پر و پیمانی نترسید! “انسان ِبی نهایت” قصه گویی اش را از جلد رویی و اوجش را از تقدیم نامه کوتاهش شروع می کند.