موراکامی در مقدمه ی مجموعه مقالاتش در باب آثار ایشی گورو می نویسد: «هریک از رمان های ایشی گورو گامی جدید است…» و هربار که کتابی تازه از او به چاپ می رسد می گوید «خود را با عجله به کتاب فروشی می رسانم…» اکنون، پس از یک دهه انتظار، اشتیاق برای اثر جدید ایشی گورو چندین برابر هم شده است، و همانطور که موراکامی اشاره می کند این اثر گامی است کاملا جدید و بی سابقه. غول مدفون داستانی فانتزی است، اما با وجود غول و پری و مه اسرارآمیز، روایت اثر زمینی، آشنا و واقع گرایانه است. ایشی پورو در غول مدفون سبک روایی واقع گرایانه ی بازمانده ی روز و علمی. تخیلی ویران شهری هرگز رهایم مکن را استادانه در هم آمیخته و جهانی جدید خلق کرده. دو قهرمان داستان، آکسل و بئاتریس، زوج کهن سالی هستند که برای یافتن پسر گم شده شان راهی سفر می شوند. این سفر در انگلستان باستان رخ می دهد، زمانی که ساکسون ها و بریتون ها پس از جنگی خانمان سوز در صلحی شکننده روزگار می گذرانند، صلحی که بر اثر فراموشی همه گیر ایجاد شده. فراموشی به شکل مه در کل سرزمین پخش شده، مهی که نتیجه ی نفس کوئریگ اژدهاست، و خاطره ی جنگ، عشق و نفرت، و خون خواهی را از یاد مردم برده. آکسل و بئاتریس در طول سفر با آدم های جدیدی روبه رو می شوند: یک جنگجوی جوان ساکسون که به دنبال عدالت است، پسری که زخمی اسرارآمیز بر بدن دارد و دنبال مادرش می گردد، سر گوین (تنها بازمانده ی شوالیه های آرتور افسانه ای) که سالهاست ماموریت دارد اژدها را بکشد و… غول مدفون همان رازی است که آرام آرام گشوده و به نتیجه ای نامتنظره ختم می شود. در آخر، هیبت غول به کل جلوی چشم مان قرار می گیرد، عظمتش را درک می کنیم، و می فهمیم اصلا برای چه در ابتدا دفن شده. شیوه ی بازگویی این راز اوج هنر ایشی گورو در خلق جهانی شناور است. و در نهایت خواننده با پرسش اصلی روبه رو می شود: آیا باید گذشته را فراموش کرد تا به آرامش رسید؟ در رمان ایشی گورو نیز مانند خود زندگی عشق بر همه چیز چیره می شود، الا مرگ.