بخشی از کتاب «دانستنی‌های هیجان‌انگیز»:

هشدار: تقریبا تمام این دوا درمان‌ها فایده‌شان بیشتر از خوردن یک بطری آب جوش با طعم شکلات نیست.

۱- یکی از دوا درمان‌های مورد توجه در میان سربازان آمریکایی در دهه ۱۸۶۰ خوردن ۴/۵ لیتر الکل بود. (البته سربازانی که مار آنها را نگزیده بود هم به این دوا و درمان علاقه‌مند بودند!) درجه‌بندی: بی‌فایده و احتمالا زیان‌بار. این احتمال وجود داشت که ترکیب اثر زهر با الکل، جان سرباز مار گزیده را بگیرد.

۲- یک درمان سنتی مخصوص گاوچران‌ها، بریدن محل مارگزیدگی با کارد بود. اگر هفت تیرکش ماهری بودید، می‌توانستید به جای کارد این کار را با گلوله انجام دهید! درجه‌بندی: یک جور هدر دادن دردناک وقت، چرا که در این مدت، سم در بقیه‌ی بدن پخش می‌شود، قبل از آنکه حتی بتوانید ماشه‌ی هفت‌تیر را بکشید.