« عشق و دیگر هیچ» اثری زیبا و به دور از کلیشه های مرسوم قصه های بازار است. نویسنده کتاب « نرجس شکوریان فرد»  است که توانسته است روند قصه را نسبت به ذهن مخاطب، جلوتر و متفاوت تر نگهدارد. او در روایت خود قضاوت مخاطب را نسبت به اسم کتاب در همان مراحل اولیه تغییر داده و انتظار خواننده را از یک رمان صرفاً عشقی به یک داستان اندیشه دار ارتقاء می دهد.

فرهاد قهرمان قصه است که اولین تصویر از او در یک دادگاه به خاطر یک جرم نکرده و ندیده، نشان داده می شود. قضاوت مخاطب در ابتدای روایت به سمت یک داستان جنایی با پس زمینه های   عاشقانه می رود، ولی با گذشت اندکی از زمان داستان، این قضاوت کاملاً دگرگون می شود. با حکم عجیب قاضی که  بر خلاف همه داده های کتاب است، خواننده وارد مرحله ای دیگر شده و فرهاد را در کنار فردی پیدا می کند که از لحاظ فرهنگی و رفتاری با او کاملاً در تضاد است؛ اما آرامش با او بودن برای فرهاد لذتی دیگر دارد. آیا با سرانجام رسیدن حکم دادگاه، زندگی فرهاد که به شدت درگیر بیماری مادر است -در کنار دوست تازه اش- شکل تازه تری خواهد گرفت؟ آیا قاضی جوان که سعی در صدور احکام متفاوت دارد از اعتماد و علم به قضاوتش پشیمان می شود؟ عشق به سلما -خواهر شاکی فرهاد- در کجای داستان جا دارد؟ گره بسته این قصه آیا باز خواهد شد؟ التهاب مادرانۀ فرهاد تا کجا می تواند او را همراهی کند؟ فرهاد چه موضوعی را برای حکم خودش انتخاب و به  قاضی معرفی می کند؟

بیان دقیق و نوع زبان نوشتاری، حکایت از توانمندی نویسنده در پردازش کتاب دارد. او به سادگی و دقیق بیانگر فضا و ذهن قهرمانان قصه است و در لحظه ای که غبار غم ذهن مخاطب و عناصر داستان را به هم می ریزد اتفاقی روشن و حتی طنزگونه انرژی بهتری را به آنان تزریق می کند.

« صبح، اول می روم خانه. چشمان قرمز مادر می درخشد، کلاس اولم به فنا می شود چون می نشینم کنارش صبحانه می خورم اما از شاهرخ حرف نمی زنم. فقط گوش می شوم برای نصیحت های بی پایانش. یک دوش و تعویض لباس. ساعت کلاسم تمام می شود شاهرخ مقابل در ایستاده است با موتور کذایی. نیش می زنم:

• پیک موتوری شدی؟

می خندد و راه می افتد:

• تو دعا کن ننه م خوب بشه من پیک موتوری تو هم می شم…»