کتاب شیعه باشم یا سنی؟! نوشته محمدرضا حدادپور جهرمی است. این کتاب به اساس تو مذهب شیعه و سنی در دین اسلام می‌پردازد و قصد دارد با دلایل دینی مستند و دقیق به این موضوع بپردازد که چرا مذهب شیعه کامل‌ترین است.
درباره کتاب شیعه باشم یا سنی؟!

شیعه در لغت بر دو معنی به کار می‌رود، یکی توافق و هماهنگی دو یا چند نفر بر یک مطلب و دیگری، پیروی کردن فردی یا گروهی، از فرد یا گروهی دیگر. در زبان عربی در اصل به معنای یک، دو یا گروهی از پیروان است. در قرآن این لفظ چند بار در این معنا به کار رفته‌است. در تاریخ دین اسلام لفظ شیعه، به معنای اصلی و لغوی‌اش برای پیروان افراد مختلفی به کار می‌رفت. برای مثال، گاهی از شیعه علی بن ابی‌طالب (ع) و گاهی از شیعه معاویه بن ابی‌سفیان نام برده شده است. اما این لفظ به تدریج در طول زمان معنای اصطلاحی پیدا کرد و تنها بر پیروان امام علی(ع) که به امامت او معتقدند بوندند اطلاق شد.

واژه شیعه در زمان زندگی پیامبر اسلام از طرف ایشان به دوست داران علی بن ابی طالب (ع) گفته می‌شد. پس از وفات پیامبر گروهی که معتقد به ولایت علی ابن ابی طالب (ع) برای خلافت بودند شیعه نامیده می‌شدند. تفاوت این گروه از دیگر مسلمانان تا زمان امام پنجم شیعیان فقط در علاقه و عشق به اهل بیت و اعتقاد به شایستگی انحصاری آن‌ها برای حکومت مسلمانان بود. اما از زمان امام پنجم شیعیان محمد بن علی (ع) به تدریج شیعه به عنوان یک مکتب مجزای فقهی حقوقی بین مسلمانان رواج پیدا کرد. در زمان امام ششم اما جعفر ابن محمد صادق (ع) با گسترش مباحث کلامی شیعیان ایشان مکتب ویژه خود را پایه‌گذاری کردند.

واژه اهل سنّت از دو واژه عربی اهل و سنت تشکیل شده‌است. اهل به معنای گروهی است که در چیزی با هم شریک باشند و سنّت نیز به راه و روش نیکو و پسندیده گفته می‌شود. سنت در اصطلاح معنی‌های مختلفی دارد: به معنای مستحب؛ که عمل به آن ثواب دارد و ترک آن عقاب ندارد. عملی که مطابق عمل صاحبان شرع است. در مقابل این لفظ، بدعت است. در قرن اول و دوم، سنت به معنای آثار رسیده از پیامبر، صحابه و تابعین بود و معنای وسیعی داشت. سنت به معنای «قول و فعل و تقریر پیامبر» است.

اهل تسنن گروهی از مسلمانان هستند که پیروان خلفای پس از پیامبر هستند. این کتاب سعی دارد با بررسی این دو مذهب به اهمیت آنها بپردازد.