«شکوفایی شخصیت» تلاشی است کوچک در جهت کاری بزرگ: «چگونه تربیت کنیم» – و مهم تر از آن – چگونه تربیت شویم؟».

نویسنده در مقدمه کتاب ضمن اشاره به سابقه تدریس این کتاب در مؤسسات آموزش عالی، اصول نگارش اثر را این چنین بیان کرده است: مطالب تلخیص و تسهیل شده است. از اکتفا به صدور بخشنامه و دستواره اخلاقی پرهیز شده و در حد مقدور نگاه ریشه ای، سیستماتیک و شبه مدون به مسائل شده تا خواننده بهتر بتواند تحلیل و ارزیابی درستی از امور رفتاری و اخلاقی داشته باشد.

هم چنین سبکی کاربردی ارائه شود تا موفقیت خواننده را در تربیت خود و دیگران بیشتر نماید و در نهایت این که با پرهیز از فنی گویی صِرف، اصطلاحات گوناگون از قبیل: تعلیم (یاد دادن)، تربیت، تأدیب و… تعریف شده تر و درست تر به کار رفته و از تداخل استعمال واژه ها و از ترادف بیهوده واژه ها – مگر مواردی که بر روی هر واژه بار معنایی خاص – وجود دارد، اجتناب گردیده است.

در این اثر، کلیدواژه «مربی» و «سوژه»، مکرراً به کار رفته است. منظور از مربی هر کسی است که در کار تربیت می باشد؛ خواه تربیت دیگری، خواه تربیت خود. منظور از سوژه، فردی است که قرار است تربیت شود. (خود یا دیگری). نگاه گذرا و سطحی به سطر سطر این کتاب، خواننده را به هدف اصلی کتاب نمی رساند؛ بلکه آن چه از خواننده فهیم، دقیق و هشیار انتظار می رود مطالعه با تدبر، همراه با تفکر و تعقل و تحلیل می باشد.

کتاب شامل پنج بخش می باشد که عبارتند از:
بخش نخست، تربیت؛
بخش دوم، روان شناسی و تربیت؛
بخش سوم، نابسامانی ها و ناپسندی ها؛
بخش چهارم، روش های تربیت (که کاربردی ترین بخش کتاب است)؛
و بخش پنجم، مدل تربیتی (که بخش قابل تامل کار را تشکیل می دهد).