چند روز پیش مادام ژاکلین گفت که دکتر مهران برای گرفتن عکس پرسنلی به عکاسخانه موسیو روبن رفته و لابه لای حرف ها گفته که هنوز هم منتظر است صنم بانو او را ببخشد تا خوشبختی را به پایش بریزد.
گفتم: «کدام خوشبختی ؟ اگر او را ببخشم با این دلی که شکست چه کنم؟ آدم ها نمی بخشند. بخشش فقط و فقط برازنده خداست و بس. فقط اوست که می بخشد. بندگانش حتی اگر بهترین جانشینانش در زمین باشند فوق فوقش بتوانند فراموش کنند. ما فراموش می کنیم و فکر می کنیم که بخشیده ایم، اما بالاخره روزی در جایی باز همان زخم کهنه سرباز می کند و دوباره یادمان می آورد که هرگز نبخشیده بودیم.»
(از متن کتاب)خ