دوره نوزایی اخیر از ایتالیا شروع می شود؛ به این ترتیب که با نوشته های پترارک آغاز شده است و با نوشته های ماکیاولی به آخر می رسد.
این نوزایی ادبی، علمی و فلسفی در ایتالیا به اندیشه های دوره قرون وسطی پایان داد و اندیشه های دیگری جایگزین آن شد که از علوم و فلسفه قدیم روم و یونان سرچشمه می گرفت. این اندیشه ها در روحیه ادیبان و دانشمندان ایتالیا بسیار مؤثر شد و بعدها در اندیشه همه ملت های اروپا تغییر کلی به وجود آورد.
در قرن های چهارده و پانزده میلادی از ایتالیا، به ویژه از قسمت کوچک آن فلورانس، عده ای مردم اهل علم و دانش بیرون آمده اند که کمتر ملتی می تواند در چنین مدت اندکی افتخار داشتن آن ها را داشته باشد.