این مجموعه تنها نمونه ای است مختصر از سرودها، ترانه ها و حتی شعرهای انقلابی مردم آذربایجان که گاه زبانی بسیار جدی دارد؛ زبانی که در عین سادگی و بی تکلفی بسیار عمیق و تامل برانگیز است، گاه آمیخته با طنزی ملایم است و در مواردی هم از گرایش به هزل پرهیز نکرده است و این طنز و هزل بنا بر تعریف بزرگان حوزه شوخ طبعی و طنز به مقدار ملح در طعام است.
این جنس از ادبیات غالبا پدیدآورندگان مشخصی ندارند و خالقین این گونه آثار از فرهیختگان تا افراد کم سواد و حتی بی سواد را شامل می شود.