از او رو می گردانم و پا به فرار میگذارم.تیغ های گل های سرخ پاهایم را می خراشند.اما من با تمام نیرو می دوم.از بالای شانه به پشت سرم نگاه میکنم.رفته است.تجسم ستم،با این حال سایه اش بر وجودم سنگینی میکند.با آخرین توانی که دارم فرار میکنم تا خودم را نجات بدهم.خودم را توی اتاق می اندازم…