در آغاز پاییز سال 1823 میلادی، یک دختر جوان که لباسی خاکستری رنگ در برداشت وارد وزارت امورخارجه فرانسه در پاریس شد و درخواست نمود با آقای «شاتوبریان»، وزیر امورخارجه، ملاقات کند.
پیشخدمتی که دختر جوان به او مراجعه کرده بود، پرسید: خانم آیا شما وقت ملاقات گرفته اید؟ دختر جوان گفت: بلی آقا، از طرف وزارت امورخارجه به من اطلاع داده شده که امروز آقای وزیر را ملاقات کنم.
پیشخدمت گفت: خواهش می کنم در اتاق انتظار بنشینید تا نوبت به ملاقات شما برسد. دختر جوان وارد اتاق انتظار باشکوه وزارت امورخارجه شد و در گوشه ای روی نیمکت راحتی نشست.
کسانی که در اتاق بودند با حیرت آن زن را می نگریستند برای اینکه وضع ظاهر او، نشان می داد که از تیپ مراجعه کنندگان وزارت امورخارجه نیست.
لباس او از پارچه ارزان قیمت و ساده بود و کفش های چرمی سیاه، از نوع کفش های بازاری به پا داشت و سایر ارباب رجوع ها می فهمیدند که دختر مزبور بی بضاعت و شاید از طبقه کارگران است.