این مسئله که انگشت اشاره به سمت دهه شصت وجود دارد نه مثلا دهه هفتاد یا هشتاد قابل تامل است. زمانی که درباره ماقبل و مابعد دهه شصت حرف می زنند، عمدتا صحبت از کارگردان ها یا فیلم ها به طور مجزا به میان می آید، و نه راجع به یک «دوران». در طول تاریخ سینمای ایران زمان هایی داشته ایم که می توانیم به آنها «دوران» اطلاق کنیم. زمان هایی که موجودیتی دارند که از زمان تقویمی جدا شده و بعد جدیدی پیدا کرده اند. شاید سینمای دهه چهل هم واجد این خصوصیت باشد، دورانی که قبل و بعد از آن، دو وضعیت متفاوت وجود دارد؛ دورانی که فیلم های شاخص و نشانه های خاص خود را دارد، و نیز فیلم هایی که به این دوران شهادت می دهند. وقتی صحبت از سینمای دهه شصت می شود، مقصود فیلمساز مشخص یا فیلم خاص یا سال خاصی نیست، این سینما موجودیتی ورای اجزای تشکیل دهنده خود دارد. این کتاب به بررسی این دوران مهم از تاریخ سینمای ایران از دیدگاه منتقدان می پردازد.