سفر ما به سوی صبح و حلقه ما, یعنی پیوندی که بنیاد آن بود, مهم‌ترین, بلکه تنها چیز ارجمند زندگی من بود, چیزی بود که وجود من در کنار آن سخت ناچیز می‌نمود و اکنون که می‌خواهم این مهم‌ترین چیز, یا دست کم چیز از آن را, ثبت کنم و محفوظ بدارم, آن همه را جز توده ای تصویر پاشیده از هم نمی‌یابم که در چیزی باز تابیده‌اند و این چیز (من) این بنده است و این من, این صفحه آبگینه را, هر جا که از آن سؤالی دارم, جز هیچ چیز, جز پوسته‌ی زبرین سطحی شیشه ای, نمی‌یابم.
هرمان هسه در دوم ژوییه‌ی 1877 در کالو، واقع در ایالت وورتمبرگ آلمان، زاده شد. خانواده‌اش همه از مبلّغان پروتستان بودند. او چند سالی در گوپینگن به مدرسه‌ی مذهبی رفت و در سال 1891 به حوزه‌ی علمیه‌ی دیر ماولبرون پیوست تا خود را برای زندگی و کار روحانی آماده کند و سنت خانوادگی را ادامه دهد. ولی در سال 1892 در اثر طغیان تب خودشناسی، نظرش به جهان هستی تحول یافت و آن مدرسه را ترک کرد. اما کوشش‌هایش برای آموختن حرفه‌های مختلف به جایی نرسید و سرانجام فعالیتش در مقام کارمند کتاب‌فروشی پایاتر شد و در این شغل بود که مقدمات اصلی حرفه‌ی نویسندگی را تحصیل کرد. در 1912 به سوییس رفت و در 1919 در مونتانیولا،کنار دریاچه‌ی لوگان، اقامت گزید و در 1923 تابعیت کشور سوییس را پذیرفت. هسه یکی از درخشان‌ترین نویسندگان آلمانی‌نویس است و در شعر و داستان‌سرایی آثار بزرگی پدید آورده است. شاهکارهای بزرگ او در اقلیم داستان‌سرایی عبارتند از دمیان (1919)، گرگ بیابان (1927)، نارتسیس و گلدموند (1930)، سیدارتا (1931) و بازی گویچه‌های بلورین (1942). هسه در دوران حکومت نازی‌ها طرف قهر نظام قهار هیتلری بود. در سال 1946جایزه‌ی نوبل ادبیات به او داده شد. در همان سال بود که جایزه‌ی گوته‌ی شهر فرانکفورت نصیب او گردید و در سال 1955جامعه‌ی ناشران آلمان جایزه‌ی صلح خود را به او داد. هسه در سال 1962در سوییس درگذشت.
سروش حبیبی 7 خرداد 1312 در تهران متولد شد. تحصیلات دبیرستانی را در تهران در دبیرستان فیروز بهرام به پایان رساند. از سال 1329 در مدرسه‌ی عالی پست و تلگراف ادامه تحصیل داد و سپس به خدمت وزارت پست و تلگراف و تلفن درآمد. در سال 1339 برای ادامه تحصیل به دانشکده‌ی فنی دارمشتات در آلمان رفت و سه سال در آن‌جا به تحصیل در رشته‌ی الکترونیک پرداخت و نیز زبان آلمانی آموخت. در وزارت پست و تلگراف رئیس دروس دانشکده‌ی مخابرات شد و در تغییر برنامه و تبدیل آن به دانشگاه مخابرات سهم عمده‌ای داشت. از او به عنوان مجری طرح تشکیل مرکز تحقیقات مخابرات نیز یاد می‌شود. فعالیت او در زمینه‌ی ترجمه از همکاری منظم با مجله سخن آغاز شد. در سال 1351 پس از 20 سال خدمت، از وزارت پست و تلگراف و تلفن بازنشسته شد و در انتشارات دانشگاه صنعتی شریف با سمت سرویراستار به کار مشغول شد و به ویراستاری چند کتاب دانشگاهی از جمله فیزیک دانشگاهی پرداخت. حبیبی مترجمی چند زبانه است و از زبان‌های آلمانی، انگلیسی، روسی و فرانسوی به فارسی ترجمه می‌کند. اعتماد خوانندگان ایرانی به شیوه‌ی ترجمه‌‌ی او چنان است که هر یک از ترجمه‌های تازه‌ی او از آثار نویسندگان مشهوری چون داستایفسکی، که سال‌ها پیش به فارسی ترجمه شده بوده‌اند، با استقبال خوانندگان آثار ادبی روبه‌رو می‌شود. حبیبی در سال 1356 به امریکا رفت و از سال 1358 نیز در فرانسه اقامت دارد.