سفر پررمز و راز کایوت سانرایز

«تو هنوز سر کار بودی. ما یه جعبه ی خاطرات درست کردیم، چهارنفری. هر کدوم یه چیزهایی برداشتیم که توی اون بذاریم. عکس هایی که گرفته بودیم. نقاشی هایی که کشیده بودیم. یادداشت، نامه. وسایلی که ساخته بودیم. سنجاق سرهامون. همه رو توی یه جعبه ی فلزی قدیمی گذاشتیم که باهاش مغازه بازی می کردیم. اون رو بردیم توی پارک و دفنش کردیم. البته یه گوشه ای، زیر اون درخت ها و یه سنگ بزرگ روش گذاشتیم. قرار بود ده سال بعدش برگردیم و درش بیاریم به همه ی اون خاطره ها نگاه کنیم. قول دادیم که این کار رو بکنیم. من قول دادم که این کار رو بکنم. اما بعد…»