ما همین زنانی هستیم که می‌توانیم اگر روسری‌مان در بلبشوی خانه‌داری و فعالیت خارج از خانه نخ‌کش شد، دو سرِ نخ‌کش‌شده‌اش را بگیریم و بکشیم و تلاش کنیم رنج نخ‌کش‌شدن را کم کنیم. همین زنانی که لبخندمان مثل پیچک از روزنهٔ کارهای خانه و اجتماع بیرون می‌زند و به همه زندگی می‌بخشد. ما خودمانیم و هرچه جز این بگوییم به خودمان ظلم کرده‌ایم؛ همین سرکار عِلّیه‌ها!

همیشه دنیای من و مامان با نگاه واحد نیست؛ یعنی شاید به دلیل تفاوت نسل ها، شاید به خاطر کم تجربگی من و پرتجربه بودن مامان، شاید به خاطر شرایط تربیتی و اجتماعی متفاوت و یا شاید به خاطر تفاوت هایی که بین آدم ها وجود دارد، [

زن هم آدم است! حق دارد علاقه‌هایی داشته باشد و برای رسیدن به علایقش تلاش کند و حتی آن‌ها را خیلی خوب هم به دست بیاورد. نمی‌شود که چون زن قابلیت مادرشدن دارد و مرد ندارد، او را در خانه حبس کنیم و بگوییم تو فقط همینی و غیر از این چیزی نباید باشی!

من به‌جای آن دختر احساس می‌کردم به تمام شخصیت زنانه‌ام توهین شده است. پسر به اتاقش رفت و دختر درحالی‌که داشت لبخندش را با دندان‌هایش جمع می‌کرد که پیدا نشود، خوشحال و شاداب رفت. واقعاً رفت! پسر صاف ایستاد و توی صورتش گفت که برای من مهم نیست تو مدرک کامپیوتر داری یا نه! خوشگلی پس بیا! و این دختر هم خوشحال شد و رفت! واقعاً احساس نکرد به‌جای استفاده از قابلیت‌های علمی، ارتباطی و تخصصی‌اش، دارند از قابلیت‌های جنسی‌اش استقبال می‌کنند؟!

ما همین زنانی هستیم که می‌توانیم اگر روسری‌مان در بلبشوی خانه‌داری و فعالیت خارج از خانه نخ‌کش شد، دو سرِ نخ‌کش‌شده‌اش را بگیریم و بکشیم و تلاش کنیم رنج نخ‌کش‌شدن را کم کنیم. همین زنانی که لبخندمان مثل پیچک از روزنهٔ کارهای خانه و اجتماع بیرون می‌زند و به همه زندگی می‌بخشد. ما خودمانیم و هرچه جز این بگوییم به خودمان ظلم کرده‌ایم؛ همین سرکار عِلّیه‌ها!

اما اگر تمام ما آدم‌ها دقیقاً طبق آنچه عرف برایمان مشخص کرده‌است حرکت کنیم چه می‌شود؟ عرف پایش را روی پایش می‌اندازد و کوچک‌ترین تهدیدی برای خودش احساس نمی‌کند. بعد چه چیزی در جامعه تغییر می‌کند؟ کدام مهرهٔ اشتباه به سر جایش برمی‌گردد؟