هنگامی که به زیست سیاست اشاره می­شود معانی متفاوتی به ذهن متبادر می­شود. از سویی این کلمه بر سیاستی دلالتی می­کند که به زندگی می­پردازد (اما مگر سیاست یکسره با زندگی سر و کار ندارد؟)، از دیگر سو، سیاست در معنای کلاسیک همان جایی آغاز می­شود که زندگی زیست شناختی به پایان می­رسد. از این دیدگاه زیست سیاست باید پادآمیزه، یعنی ترکیبی از دو اصلاح متضاد، در نظر گرفته شود. کتاب پیش­رو در پی وضوح بخشیدن به این بحث است، آن هم با مباحث نظری معاصر. توماس لمکه در این کتاب به تشریح و نقد آرای متفکران مختلف پیرامون زیست سیاست می­پردازد، از میشل فوکو، جورجو آگامین و هارت – نگری گرفته تا آنتونی گیدنز، روبرتو اسپوزیتو، پل رابیتو و بسیاری از متفکران متاخر دیگر.