از زمانی که سید مرتضی (ره) ذریعه را شروع کرد و شیخ طوسی (ره) نگارش عده را آغازید، پالایش اصول فقه شیعه از زوائد اصول اهل سنت، مطمح نظر بزرگان بود. با این حال، بخش هایی از این زوائد در اصول شیعه باقی ماند و به مرور زمان بر تعداد و حجم آنها افزوده شد. به ویژه از زمان شیخ انصاری (ره)، سیر تورم زوائد اصول، شتاب بیشتری گرفت.
شاهد بر این مطلب، بزرگان بسیاری هستند که همواره دلسوزانه از وائد اصول سخن گفته اند و از آفات آن شکایت کرده اند. از ملا محمد مهدی نراقی (ره) و میرزای قمی (ره) بگیرید تا بزرگانی چون شیخ عبدالکریم حائری یزدی، آیت الله بروجردی، امام خمینی، آیت الله خوی و علامه طباطبایی (رحمهم الله) تا بسیاری از بزرگان معاصر چون مقام معظم رهبری، آیات عظام مکارم شیرازی و سبحانی (حفظهم الله) و….
نگارنده بر این باور است که دو سوم اصول فقه موجود، زوائدی هستند که چون علف هرز بر مسائل لازم آن تنیده و آنها را از حیّز انتفاع ساقط کرده اند. امید است که این اثر کمک ارزنده ای در پیرایش اصول فقه شیعه، از زوائد بوده باشد.