زنده به گور

دورۀ دبیرستان را در سال 1303 به پایان برد و یک سال بعد به قصد ادامۀ تحصیل به بلژیک رفت اما ذوق ادبی او را از ادامۀ تحصیل در رشتۀ مهندسی بازداشت.

سال بعد به فرانسه رفت و تا سال 1308 همان جا آن جا ماند. صادق هدایت در سال 1307 برای اولین بار دست به خودکشی زد و در ساموا حوالی پاریس عزم کرد خود را در رودخانه مارن غرق کند ولی قایقی سررسید و او را نجات دادند. هدایت بعداً شرح این واقعه را در داستان «زنده به گور» نوشت و آن را «یادداشت های یک دیوانه» نام گذاری کرد. سرانجام در سال 1309 او به تهران مراجعت کرد و در همین سال در بانک ملی ایران استخدام شد. در این ایام گروه ربعه شکل گرفت که متشکل از کسانی چون بزرگ علوی، مسعود فرزاد، مجتبی مینوی و صادق هدایت. در سال 1311 به اصفهان مسافرت کرد در همین سال از بانک ملی استعفا داده و در اداره کل تجارت مشغول کار شد.

سال بعد از این رویداد به تهران بازگشت و به تألیف و تصنیف آثارش که در فرانسه آغاز کرده بود ادامه داد.

در ضمن نویسندگی، اگر چه علاقه ای به شغل دولتی نداشت، به استخدام دولت در آمد. نخست در بانک ملی و بعد در اداره اقتصاد و مدتی بعد در اداره موسیقی کشور مشغول به کار شد. او در این سال ها سفری هم به هند داشت و زبان «فارسی میانه» را آموخت. در سال 1318 به عضویت هیأت تحریریۀ مجلۀ موسیقی درآمد و سرانجام در سال 1320 با سمت مترجمی در هنرکده هنرهای زیبا مشغول شد و تا سال 1329 که به فرانسه رفت و دیگر باز نگشت، در این شغل باقی ماند.

سرانجام این نویسنده در ۱۹ فروردین ماه سال ۱۳۳۰ در آپارتمانی اجاره‌ای در خیابان شامپیونه با بازکردن شیر گاز و بستن محفظه‌های خانه به زندگی خود پایان می دهد. پیکر او در قطعه‌ ۸۵ آرامگاه پرلاشز در پاریس به خاک سپرده شد.