«یک روز صهیونیست‌های غاصب با پشتیبانی قدرت استعمارگر آن روز دنیا -یعنی انگلیسی‌ها- آمدند در قلب کشورهای اسلامی و در نقطه حساس فلسطین، گوشه‌ای را گرفتند؛ بعد هم ادعای تشکیل دولت کردند و صاحب‌خانه‌ها را بیرون راندند. بعد از آن، دائماً به این طرف و آن طرف حمله و تجاوز کردند و زمین‌ها را توسعه دادند تا تمام سرزمین فلسطین و بخشی از اردن و لبنان و سوریه را تصرف کردند. امروز، تصرف غاصبانه آن‌ها مخصوص فلسطین نیست. اگر بتوانند باز هم این تجاوز و توسعه‌طلبی را ادامه خواهند داد. امروز، شرایط دنیا برایشان آماده نیست؛ صبر می‌کنند، آن وقتی که احساس کردند شرایط اطرافشان آماده است و می‌توانند، آن وقت باز هم تجاوز را ادامه خواهند داد. آن‌ها به این چیزهایی که امروز در اختیارشان است، قانع نیستند. آن‌ها معتقدند که از آن طرف تا مدینه و از این طرف تا فرات، متعلق به آن‌ها است! آن‌ها کشور عظیمی که منابع آبی کافی در اختیار داشته باشد می‌خواهند. آن‌ها در صددند بر تمام کشورهای اطراف خود و بر تمام منطقه خاورمیانه، سلطه اقتصادی و سیاسی و نظامی و اجتماعی داشته باشند. آن‌ها به آنچه که امروز دارند، قانع نیستند. کسانی که خیال می‌کنند اگر به زور و فشار آمریکا با صهیونیست‌های متجاوز پشت میز مذاکره نشستند، خود را از درگیری با این متجاوز و غاصب راحت خواهند کرد، اشتباه می‌کنند. آن رژیم غاصب نمی‌گذارد آن‌ها راحت بمانند. اگر هم می‌گذاشت، حق نداشتند به خاطر فشار اسرائیل، با مذاکره و امضای خود، از سرزمین متعلق به مسلمین و ملت فلسطین بگذرند.

خطبه‌های نماز عید فطر ۱/۱۲/۱۳۷۴»