در سال 2010، وقتی مجلۀ نیویورکر داستان کوتاهی را از سعید صیرفی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زاده منتشر کرد، نوید ظهور صدایی جدید در ادبیات داستانی را به دنیا داد.
صیرفی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زاده در این کتاب خیره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کننده، یک شهر بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نام آمریکا و دخمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌نشینان رهاشده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اش را تصویر می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. گرفتاری‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و پیروزی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زودگذر آدم‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های این داستان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها -در رابطه با زنان، رؤسای بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌رحم، و هر صبح خود را به سر کار رساندن- به قصه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هایی بدل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند که همه جا قابل درک و به طرز شگفت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌انگیزی عجیب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. گاهی اوقات داستان خنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود و گاهی هم ویران‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کننده است.
داوران هنگام اعطای جایزۀ نویسندگی ویتینگ به صیرفی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌زاده به خاطر کتاب خاطراتش، نگارش او را با صفات «هوشمندانه، خنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دار و عاری از هرگونه فخرفروشی» ستودند. داستان‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های این کتاب، مجالی هستند تا نویسنده دریچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای به رؤیاها و نگرانی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مشترک ما بگشاید و آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها را از منظری نو به نمایش بگذارد.