کتاب خوشخوانی هست.
کاش همان جا می ماندم و هیچ کس نمی آمد و همه غریبه بودند. من یکی دیگر بودم و آدم ها هرچقدر غریبه تر و شهر خلوت تر و عجیب تر و هوا گرم تر و انرژی دارتر بهتر. شاید صدایم هم یک جور دیگری بود و لهجه ام و همه ی چیزهای آشنا آن قدر غریبه بودند که کابوس هایم تمام می شد و بعد در این شهر، همه چیز برای من، برای یک غریبه ی خوشبخت از نو شروع می شد