همه جا هست ، بی مرز و محدودیت ؛ بتراود یا بچکد ، جاری باشد یا بجوشد. گاه گودال آبی است آرام وتقریبا قابل تحمل ، گاه باتلاقی تهوع آور و بعضی اوقات زلزله ،طوفان یا جزر ومدی که هر چیزی را سر راهش غرق، ویران ، لگدمال و آلوده می کند. مهم نیست چه شکلی باشد؛ حماقت به همه مان سرایت می کند. گفته می شود ما خود سرچشمه حماقتیم. من هم مستثنا نیستم. همه روزانه چرندیاتی می بینند ، می شنوند و می خوانند ، همچنین هر کداممان برای تولید فکر ، حلاجی و صحبت راجع به این چرندیات مقصریم. گاهی کودن می شویم و بی آنکه عواقبی داشته باشد مهملاتی راجع به زندگی مان می گوییم. مهم آگاهی و پشیمانی از این موضوع است، چون انسان جایز الخطاست. باید قبول کنید اشتباه کرده اید تا بخشیده شوید. همیشه هستند کسانی که ابله فرضمان کنند اما خودمان به ندرت متوجه بلاهتمان می