رسم شقایق : سوگ نامه قیصر امین پور

گفته اند که با مرگ عالِم، عالَم دانش ترَک برمی دارد و خلائی که با فقدان هنرمند پدید می آید، دیگر است. قانون جاذبه و نسبیت عمومی را اگر نیوتن و اینشتین کشف نمی کردند، نیوتن و اینشتین دیگری کشف می کردند، اما شاهنامه و لبخند ژوکون دو دُن کیشو تیک بار آفریده شده اند و تکرار شدنی نیستند. قیصر امین پور (1386 – 1338)  هنرمند و عالمی بود که عمر کوتاهی کرد و خیلی زود درگذشت و جامعۀ ادبی ایران به یاد او و در سوگ او سخن ها گفتند و نوشتند. رسم شقایق مجموعه ای است از این سخن ها که هر یک گوشه ای از احوال و آثار امین پور را روشن و به خواننده معرفی می کند. سخنانی از ساعد باقری، محمدعلی بهمنی، تقی پورنامداریان، یدالله ثمره، حسن حبیبی،بهاءالدین خرمشاهی، فاطمه راکعی، حمید سبزواری، احمد سمیعی (گیلانی)، رضا سید حسینی، علی اصغر شعر دوست، مرتضی کاخی، مهدی محبتی، مظاهر مصفّا، علی موسوی گرمارودی و بسیاری از شاعران و ادیبان معاصر دیگر.