«بحث من [در این کتاب] با بررسی این موضوع آغاز می‌شود که آیا پدیده‌ها واجد ماهیّتی عام هستند، که به‌وضوح با این موضوع در ارتباط است که آیا اساساً می‌توان از پدیده‌ای به‌نام «ادبیات» حرف زد. سپس به این موضوع می‌پردازم که اصطلاح «ادبیات» امروزه عموماً چه کاربردی دارد، و یکایک خصایصی را وارسی می‌کنم که به‌ نظرم در معنای امروزیِ ادبیات نقشی بنیادی دارند. یکی از این خصایص، داستان‌مندی، آن‌قدر پیچیده بوده که یک فصل کامل را به خود اختصاص داده. در انتهای کار، با بازگشت به پرسش نظریه‌ی ادبی، این سؤال را مطرح می‌کنم که آیا می‌توان در فرم‌های متنوّع ادبیات خصایص بنیادیِ مشترکی را تشخیص داد. اگر می‌خواستم به ‌دور از فروتنی نظر بدهم، می‌گفتم این کتاب گزارشی منطقی و قابل‌قبول در این باره عرضه می‌کند که ادبیات (دست‌کم امروزه) عملاً چه معنایی دارد، و در عین حال، برای اولین‌بار توجه‌مان را به خصایصی جلب می‌کند که اکثر قریب‌به‌اتفاقِ نظریه‌‌‌های ادبی در آن اشتراک دارند.»