کتاب حاضر، مشتمل بر دو نمایشنامه از نویسنده معروف ایرانی با عنوان‌های «دیکته» و «زاویه» است. نویسنده با درک خاصی از شخصیت‌های روان‌پریش و آشفته ذهن و کشف دردها و آسیب‌های روحی آنان، توانست به‌خوبی از این کاراکترها در داستان‌های خود بهره گیرد. فضای داستان‌ها و نمایشنامه‌های وی آکنده از درهم‌آمیختگی کابوس و واقعیت است که فضایی وهمناک به آثارش می‌دهد.
غلامحسین ساعدی در1314 در تبریز دیده به جهان گشود او با نام مستعار گوهر مراد بیشتر آثار نمایشی خود را به چاپ سپرد. در دانشگاه های تبریز و تهران پزشکی و روان پزشکی خواند.با درک خاصی از شخصیت های روان پریش و آشفته ذهن و کشف دردها و آسیب های روحی آنان توانست به خوبی از این کارکتر ها در داستان های خود بهره گیرد.فضای داستان ها و نمایشنامه هایش آکنده از درهم آمیختگی کابوس و واقعیت است که فضایی و همناک به آثارش می دهد. اولین مجموعه داستانش در (1339)به نام شب نشینی با شکوه منتشر شد.در مجموعه داستان به هم پیوسته عزادان بیل(1342)،توپ(1348) و ترس و لرز(1346) از بدویت جغرافیایی برای ترسیم فضایی شگفتی آفرین و ترسناک به خوبی بهره می جوید. از مجموعه داستان هایش می توان از واهمه های بی نام و نشان (1346)،گور و گهواره (1350) و از تک نگاریهای او اهل هوا (1345)و خیاو یا مشکین شهر و از آثار نمایشی اش: لال بازی ها ، چوب به دست های ورزیل آی بی کلاه آی با کلاه و دیکته و زاویه را میتوان نام برد. ساعدی در 1364در فرانسه در گذشت و در جوار صادق هدایت به خاک سپرده شد. دو رشته سیم‌خاردار از روبرو و طرف چپ، صحنه را به صورت میدانچه‌ای درآورده است. یك در چوبی در حد فاصل دو رشته، مدخل زاویه است. زاویه در تقاطع دو خیابان قرار گرفته، بنابراین درخت‌ها و ساختمان‌ها، نمای بیرون زاویه را درست كرده‌اند. دو نیمكت در دو طرف و یك نردبان دو پایه كوتاه، وسط صحنه كار گذاشته‌اند.