بهائیت جریانی است که در دوره قاجاریه در ایران شکل گرفت و در آموزه های شیخیه باطنیه و صوفیه ریشه دارد. سران بهایی با تظاهر به اسلام و تمسک به آیات و روایات توانستند برخی را بفریبند و هوادار خود کنند. یکی از دلایل رشد بهاییت میان مردم این بود که بزرگان بهایی اجازه نمی دادند آثارشان میان مردم توزیع شود در نتیجه اهل علم نمیتوانستند آنها را نقد کنند. اما امروزه این مشکل برطرف شده و میتوان بهاییت را با مراجعه به کتابهای بزرگان بهایی نقد و بررسی کرد؛ کاری که تلاش کرده ایم در این کتاب انجام دهیم