مایکل اونداتیه نویسندۀ هفتادوهشت ساله سریلانکایی-کانادایی است. رمان معروف او، بیمار انگلیسی، در سال 1992 برنده جایزه بوکر شد. همچنین روح آنیل، اثر دیگر او، برنده جوایز بین المللی زیادی از جمله آیریش تایمز، جایزه گیلر و جایزه مدیسی شده است.
جنگ جهانی دوم به انتهایش نزدیک می شود و پدر و مادر ناتانائیل و ریچل تصمیم می گیرند آن ها را نزدیک یکی از دوستانش که به نام ماث شناخته میشود بگذارند و از لندن به سنگاپور بروند. مات شخصیتی عجیب و مرموز دارد و بچه ها فکر می کنند او احتمالا خلافکار است. مدت زمانی می گذرد و بچه ها حالا نزد مات زندگی می کنند. پدر و مادرشان به سفری بی بازگشت رفته اند و هیچ خبری از آن ها نیست. بعد از گذشت سالیان، ناتانائیل احساس می کند که کسی او را دنبال می کند و زمانی که این فرد مشکوک به او، ماث و ریچل حمله می کند، فصل جدیدی از زندگی اش آغاز می شود، چرا که لحظه ای فردی را می بیند که شبیه به مادرش است. اگر مادر هیچ وقت از لندن نرفته باشد چه؟ دلیل حمله این مرد به آن ها چه بود؟ آیا ممکن است پدر و مادرش با سرویس های جاسوسی ارتباطی داشته باشند؟ حالا سال 1959 فرا رسیده و ناتانائیل دیگر آن نوجوان بی پناه نیست. او می خواهد برای سوالات بی پاسخ ذهنش جوابی بیابد. پس سفری را آغاز می کند؛ سفری برای کشف حقیقت، سفری به درازای یک جنگ. روبه رو شدن با این حقایق جسارت می خواهد و ناتانائیل می داند که گذشته هیچ وقت نمی میرد.
نشریه واشنگتن پست درمورد این اثر می نویسند: «یک شاهکار تمام عیار از اونداتیه، مرثیه ای مهیج که شبیه قصه های افسانه ای است. یک رمان درخشان.»