جنبش روانکاوی در یکصد سال اخیر گسترش یافته و از بسیاری جهات دگرگون شده است. درآمدی نو بر روانکاوی سهم مکاتب مختلف را بررسی می کند و تشابهات و اختلافات میان فرویدی های معاصر، اندیشمندان مستقل، کلاینی ها، نظریه روابط موضوعی، نظریۀ بین شخصی، روانشناسی خود و روانکاوی لاكانی را شرح می دهد. نویسندگان به پرسش های بنیادین درباره تأثیر روانکاوی در روانپزشکی می پردازند، و نگاهی نیز به آینده دارند. این کتاب انباشته از ارجاعات متعدد و مثال های بالینی روشنگر است و از این رو برای دانشجویان و متخصصان روانپزشکی، روانشناسی، مددکاری اجتماعی و خدمات مرتبط با سلامت روان نیز مرجعی ممتاز و کارآمد است.