اگر به پرسش کشیدن همه ی اجزا و کلیات جهان، همه ی معانی و مفاهیم، جهان و مافیهای آن نباشد، آیا می توان از وجود فلسفه حرف زد؟ اگر ماجراجویی ذهنی و زبانی و تعمّق و تشکیک مدام را از زندگی فکری آدمی بگیریم، هر نامی بر آن می توان گذاشت، جز زیست فلسفی. از همین روی، از سقراط تا امروز، فیلسوفان راستین، با نهادن پرسش هایی برابر خودشان و دیگران، بدون توجه به پاسخ و پاسخ ها، انسان را با لذت به پرسش کشیدن جهان و عصیان گری درون آن روبرو کرده اند. «لشک کولاکوفسکی» فیلسوف و ادیب لهستانی که به جستارها و گفتارهای فلسفی اش مشهور است، همان ها که همچون کلاس درس اندیشیدن و مداقه ی مدام پیرامون اجزای زندگی عمل می کنند، در کتاب «خردمندی در زندگی روزمره»، 18 طرح بحث را پیش می کشد و با طرحی روایی، حکایت گون و داستان وار، با دقّتی مثال‎ زدنی و موجز که خصیصه ی هر جستارنویس خبره ایست، منظری تازه رو به این موضوعات می گشاید. روش شناسی فلسفی کولاکوفسکی در این کتاب به گونه ایست که مباحثی چون قدرت، شهرت، برابری، آزادی، خیانت، خشونت، خدا و … را به گونه ای واکاوی می کند که انگار بازتعریف آن ها یک الزام است که نباید در آن تردید کرد. «خردمندی در زندگی روزمره» بازگشت به همان سنّت عصیانگری خاص فلسفه است که همه ی تعاریف پیشینی را با آتش فلسفه می سوزاند و سعی می کند جهانی تازه با معناهای نو بیافریند تا ماجراها و ماجراجویی های سرشار از عیش فلسفی هیچ گاه پایان نپذیرند.