کودکان ذاتا مشتاق یادگیری‌اند. هرکسی که حتی یک بار با کودکی نوپا به سفر رفته باشد، می‌داند که آن‌ها میل بی‌پایانی به سوال پرسیدن دربارهٔ هر چیزی که به ذهنشان می‌رسد دارند.با این حال، بسیاری از بچه‌ها در مدرسه به‌تدریج دچار دلزدگی و بیگانگی می‌شوند. والدین چه می‌توانند بکنند تا این کنجکاوی طبیعی حفظ شود؟

کن بین و مارشا مارشال بین، نویسندگان کتاب خانه ای برای یادگیری، معتقدند که والدین می‌توانند نقش بزرگی در این زمینه داشته باشند. مشکل اینجاست که اغلب والدین به جای پرورش خلاقیت، پشتکار و اشتیاق کودکان که برای زیستن در جهانی به سرعت در حال تغییر ضروری است، بیش از حد بر نمره‌ها تأکید می‌کنند.

مدرسه در بهترین حالت می‌تواند فرصتی برای پرورش نوآوری و به‌کارگیری دانش در حل مسائل تازه باشد. اما پیش از آنکه کودکان بتوانند چنین آموزشی را تجربه کنند، والدین باید خانه ای برای یادگیری ایجاد کنند:

خانه‌ای که در آن بچه‌ها تشویق می‌شوند پرسش‌های عمیق بپرسند نه اینکه فقط پاسخ‌های درست را حفظ کنند،

علاقه‌ها و شور خود را کشف کنند نه اینکه نگران کارنامه‌ها باشند،

و ریسک کنند نه اینکه از ترس شکست بازبمانند.