نوشتار حاضر درباره یک نقص عمده در جریان تولید علم در حوزه علمیه است؛ علمی که عهده دار تبیین «چگونگی ایجاد انگیزه برای انواع رفتارهای متدینانه در مخاطب» باشد. «هنر بیان و فن خطابه» برای تاثیر در مخاطب کافی نیست، و ایجاد انگیزه در مخاطب نیازمند دانش بلکه دانش هایی است که کمتر در حوزه های علمیه به آنها اعتنا می شود.
این نوشتار به تبیین نقش برجسته محتوای تبلیغ دین (محتوایی از دین که به مخاطب ارائه می کنیم) در تولید انگیزه می پردازد، و از کاستی های موجود در این زمینه سخن می گوید.