لهام و برادرش ناصر رفتند به سمت حرم. جلوی رواق شیخ طوسی دختر نشست کنار راه، لب جدول. از آنجا ورودی زنانه را می دید. زن های چادری و زن های مانتویی. زن هایی که چادر قرض می کردند که بروند تو و او بلد نبود چادر را روی سرش نگه دارد. عصبانی بود که نمی توانست خودش برود دنبال مادرش. حرصش را سر برادرش خالی کرد. «برو بگو مامان بیاد بریم اون پسره رو خلاص کنیم.» ناصر ایستاده بود بالای سرش. پرسید: «پول شیشه چقدر می شه

در حالی که مشتی از خون این فرزندم را به سوی آسمان می‌پاشیدم گفتم:) «هَوَّنَ عَلَی مَا نَزَلَ بِی أَنَّهُ بِعَینِ اللَّهِ!» آنچه این مصیبت را برایم آسان و قابل تحمل می‌کند این است که در برابر نگاه خداوند انجام می‌گیرد.

خوشحال کردن مومن این سخن رسول خدا (ص) بطور صحیح به من رسیده است که فرمود: «أفضَلُ الأَعمالِ بَعدَ الصَّلاةِ إدخالُ السُّرورِ فی قَلبِ المُؤمِنِ بِما لا إثمَ فیهِ» بعد از نماز با فضیلت ترین اعمال خوشحال کردن دل مومن است به‌گونه‌ای که همراه با معصیت نباشد.

بعدها سکینه برایم نقل کرد:) هنگامی که پیکر مقدس پدرم را در آغوش کشیده بودم، بیهوش شدم، در آن حال شنیدم که می‌فرمود:

ای مردم کوفه مادرتان به عزایتان بنشیند و گریه کند، این مرد صالح را دعوت کردید و به او وعده دادید که با دشمنانش خواهید جنگید، اما اکنون دست از یاریش برداشتید و بر وی هجوم آورده و قصد کشتن او را دارید؟ شما راه نفس کشیدن را بر او بسته‌اید و از هر سو او را محاصره کرده‌اید و از رفتن او به سوی شهرهای پهناور خدا جلوگیری می‌کنید، و همانند اسیری که در دست شما گرفتار شده با او رفتار می‌نمایید گویی او دیگر نمی تواند به نفع و یا ضرر خود اقدامی کند! آب فراتی را که یهود و نصاری و مجوس از آن می‌آشامند و حیوانات از آن سیراب می‌گردند، به روی او و خانواده و کودکانش بسته‌اید! تا آنجا که تشنگی آنها را بی‌تاب کرده است! چه زشت رفتار کردید با فرزندان محمد (ص) و چه بد رعایت حال آنها را کردید! خداوند در روز تشنگی شدید قیامت شما را سیراب نکند!!!

یک مرحله به سوی خیمه‌ها بازگشت و از مادرش پرسید: آیا با دیدن رشادت و شجاعتم از من راضی شدی؟ و مادرش در پاسخ گفت: نه، تا در مقابل حسین بن علی کشته نشوی، راضی نمی‌شوم! (لهوف ص ۱۰۵، الفتوح ج ۵ ص ۱۰۴، مقتل خوارزمی ج ۲ ص ۱۶، مناقب ابن شهر آشوب ج ۳ ص ۲۵۰) ابو وهب در جنگ استقامت فوق العاده‌ای از خود نشان داد و بعد از آن که دست راست و یکی از پاهایش قطع گردید به اسارت دشمن درآمد و بلافاصله بدن او را با نیزه و شمشیر قطعه قطعه کردند. همسر وی که در میان خیمه‌ها بود به قتلگاه رفت و در کنار پیکر بی‌روح و قطعه قطعه شوهرش نشست و در حالی که خون از سر و صورت وی پاک می‌کرد گفت: بهشت بر تو گوارا و مبارک باد، از خدایی که بهشت را نصیب تو ساخت می‌خواهم توفیق همراهی با تو را به من نیز عنایت فرماید. شمر به غلام خود دستور داد همسر ابو وهب را نیز به قتل رساند و این تنها زنی بود که در روز عاشورا به شهادت رسید