کتاب «تپه‌ی‌ العیس» به بخشی از خاطرات و زندگی روحانی شهید مدافع حرم«میلاد بدری» می‌پردازد.

نویسنده در مقدمه کتاب می‌نویسد:

« وقتی قرار شد کتاب خاطرات شهید میلاد بدری» را بنویسم، مصاحبه‌ها را از مؤسسه‌ی «معراج اندیشه‌ی پویا» گرفتم و همه را با دقت گوش کردم. او نه، فرمانده بود، نه مسئولیتی داشت. حتی با فرماندهان و مسئولان هم ارتباطی نداشت. زندگی ساده و بی‌آلایشی داشت، و من مانده بودم از این شهید ساده و روستایی چه بنویسم که جذاب باشد.

اغلب صبح‌ها را با درس و کار می‌گذرانده. شب را هم به مسجد می‌رفته کاری که بعضی از ما هر روز می‌کنیم.

در بخشی از خاطرات مادر شهید، درباره چگونگی ورود به حوزه علمیه می‌خوانیم:« شب که به خانه برگشت، گرفته و ناراحت بود. فکر کردم برنامه‌ی اردو لغو شده؛ اما وقتی سؤال کردم، فهمیدم بعضی از دوستان میلاد به او گفته‌اند که به درد حوزه نمی‌خورد. بعضی از طلبه‌ها و حتی شیخ طاهری هم همین نظر را داشتند. شیخ طاهری به میلاد گفته بود: «تو آدم تندخویی هستی. بهتره دور حوزه را خط بکشی و به دانشگاه بروی.»

میلاد اما تصمیم‌اش را گرفته بود. گفت: «اگر این حوزه مرا قبول نکرد، در حوزه‌ی دیگری ثبت‌نام می‌کنم. از دست همه دلگیر بود.