چگونه دولتی از ظرفیت مناسب جهت ایفای نقش مثبت در توسعۀ صنعتی برخوردار است؟ در این اثر، پیتر اِوانز استاد دانشگاه برکلی ویکی از برجسته ترین تئوریسین نقش دولت در اقتصاد، پاسخ سوال فوق را از یک سو به خودگردانی یا استقلال بوروکراسی «وبری» وابسته دانسته و از سوی دیگر با عمق اتکای دولت به جامعه مرتبط می داند. مفهوم محوری «خودگردانی یا استقلال متکی به جامعه» وی را قادر می سازد تا بین دولت های یغماگر، توسعه گرا و میانی تمایز قائل شده و موقعیت برخی دولت ها را در توسعۀ صنعتی به دلیل ایفای نقش های جدیدی همچون «قابلگی» و «پرورشگری» علاوه بر «تولی» و «تصدی» گذشته ارزیابی کند. اوانز با استفاده از این مفاهیم، در بیش از نیمی از کتاب تجارب سه کشور کره جنوبی، هند و برزیل را در توسعۀ صنایع IT (مخابرات، کامپیوتر، نرم افزار، نیمه هادی ها و غیره) بررسی کرده و نتایج چشمگیری را ارائه می کند. اوانز همچنین در مقدمه ای بر ترجمۀ فارسی کتاب سعی کرده تا گزاره ها و نتایج طرح شده را با توجه به تحولات چند سالۀ اخیر بازبینی کرده و گمانه زنی هایی در جهت رابطه آن ها با ساختارهای سیاسی-اجتماعی ایران صورت دهد. دکتر رضوی از وزارت صنایع و معادن نیز در مقدمه ای اهمیت این کتاب و جایگاه نویسنده و مفاهیم طرح شده را بازگو کرده و در مورد این که تجارب بررسی شده چه درس هایی می تواند برای آنان که دلمشغولی توسعۀ صنعتی را در کشور دارند، داشته باشد، پیشنهادهایی را ارائه کرده است.