خاطره سازی… چیزی بود که مفهومش را درک نمی‌کردم. تنها خاطرات خوش زندگی من کنار عزیز بود که حالا دیگر نداشتمش و کنار چند نفر محدودی که در دانشگاه با آنها ارتباط داشتم و نمی‌دانستم داشتنشان تا چه زمان طول می‌کشد. دنیای من و خاطره سازی‌هایم همین‌قدر کوچک بود.
اما حالا می دانستم که واقعا خاطره را می شود ساخت حتی با کسانی که از آن ها دلخوری یا بیزار آن ها که بی منطق بهشان عشق می ورزی و یا کسانی که دوستت هستد هرچند دور هر چند دیر .. خاطرات می تواند در یک شب سرد پاییزی وقتی دلتنگ به شیشه باران خورده چشم دوختی دلت را گرم کند و چشم هایت را روشن و می تواند در درخشان ترین روزبهار تو را در یلدایی بی پایان فرو ببرد!