کیرکگور ترس و لرز را بهترین کتاب خود می دانست؛ او می گفت این کتاب برای جاودانه کردن نام من کافی است. «دیالکتیک تغزلی» او، هنر او در وادارساختن ما به حس کردن خصلت های ویژه ی این قلمرو مذهب… هرگز چنین ژرف بر ما تأثیر ننهاده است، و نیز هرگز… روایتش تا این حد با شخصی ترین جدال هایش در پیوند نبوده است. اما همیشه نمی توان به آسانی اندیشه ی کیرکگور را در ورای اندیشه ی یوهانس دوسلنتیو… به تمامی به چنگ آورد. به گفته ی هیرش این دشوارترین اثر کیرکگور است که در آن بیش از هر اثر دیگر به هر وسیله ای در سرگردان کردن خواننده کوشیده است.
سورن کیرکگور، فیلسوف، منتقد، نویسنده و شاعر دانمارکی، در پنجم می 1813 در کپنهاگ به دنیا آمد و فلسفه را در دانشگاه کپنهاگ آموخت. او که مدت ها پیرو فلسفه ی هگل بود سال ها بعد به جرگه ی منتقدان سرسخت او پیوست. کیرکگور از پیشروان فلسفه ی اگزیستانسیالیسم به شمار می رود، به طوری که به او لقب پدر اگزیستانسیالیسم را داده اند. او در طول حیات خود متون مختلفی در زمینه های فلسفه، دین، اخلاق و روان شناسی به نگارش درآورد. از مهم ترین آثار او می توان به «درباره ی مفهوم آیرونی»، «قطعات فلسفی»، «مفهوم اضطراب» و «ترس و لرز»، کتابی که بنا به گفته خودش برای جاودان کردن نامش کافی بود، اشاره کرد. کیرکگور در یازدهم نوامبر 1855 در سن چهل ودوسالگی درگذشت.