«تار و پود2» در ادامه جلد اول، کارگاهی تمام عیار است که مخاطب خوش ذوق را به میدان عمل آورده و گام های اساسی ورود به شعر را با او تمرین می کند.
« سید مهدی موسوی» با تجربۀ سرشاری که از شعر و آموزش های شعری دارد در چهار گام اساسی، همراه خواننده است تا او بتواند به صورت عملی و کارگاهی آموخته ها را به کارگیرد و تمرین نماید.
در فصل و گام اول به بازآفرینی و تصحیح اشعاری می پردازد که با تغییراتی اندک می توانند به صورت یک شعر قابل قبول درآیند. به طور مثال با جایگزینی و اعمال تصرفاتی در دو بیتی زیر آن را به سرودۀ بهتری تبدیل می کند:

دل تو، بحر پُر موج جهان است
دل من، در میان بی کران است
به روی موج این بحر هیاهو
دلم چون قایق بی بادبان است
دلت دریای مواج جهان است
دلم بازیچۀ این بی کران است
به روی موج های پُر هیاهو
دل من قایقی بی بادبان است

گام دوم سعی نویسنده بر آن است تا با الگو دهی از اشعار سروده شده، شاعر را به سرایش با شیوۀ شعر مطروحه وادارد، با این تفاوت که نقاط منفی این روش را تا حد ممکن حذف کرده و ضمن تشویق کردن مخاطب به الگوبرداری از شگردهای مورد نظر، به او یاد می دهد تا به جهان شخصی خودش رجوع کند تا از تقلید بیش از حد مصون باشد.
فصل سوم تمرین جانشینی و هم¬نشینی است. در این قسمت مخاطب باید ذهن خود را به چالش کشیده و برای قسمت های حذف شده، پیشنهاد ارائه دهد. او با این کار به تناسب کلمات در شعر آگاهی بیشتری یافته و قدرت ذهنی بیشتری را در انتخاب های چندگانه کلمات به دست می آورد. اینگونه شاعر می تواند در مواجهه با فرض های مختلف فاخرترین و شاعرانه ترین فرض را انتخاب کند.
گام بعدی گام تکامل شعری است. موسوی در این بخش قصد دارد قسمت دیگری از اصلاح و تغییر را به شاعر و خواننده معرفی کند، تغییر از خوب به خوب تر. در این بخش مخاطب می آموزد که هیچ وقت پایان یک اثر خوب نیست و باید مثل حافظ تا همیشه به اصلاح و بهتر شدن شعرش بپردازد.
در قسمت آخر کتاب، نویسنده به خاطرات جالب و شنیدنی شاعران شناخته شده ای می پردازد که آثارشان در محک نقد، چگونه به بهتر شدن رسیده است.