این بخش سوم از تاریخ فلسفه ودبرگ با مروری بر تحولات فلسفی از آغاز قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم آغاز می‌شود. تعدادی از جهت‌گیری‌های فلسفی با توجه به برخی مضامین منتخب مانند مسئله آگاهی و نقد تجربی علم پرداخته شده است. سپس بخش زیادی از کتاب بر بحث عمیق درباره افکار برخی از شخصیت‌های اصلی فلسفه قرن ۱۹ و ۲۰ متمرکز شده است: برنارد بولزانو، گوتلوب فرگه، برتراند راسل، جورج ادوارد مور، رودولف کارنپ و لودویگ ویتگنشتاین. تراکتاتوس اولیه ویتگنشتاین و مطالعات فلسفی ویتگنشتاین متاخر به طور جداگانه به فصل‌های آنها اختصاص یافته است. فصل آخر کتاب به دو سویه در فلسفه اسکاندیناوی می پردازد: مکتب اسلو، به ویژه معناشناسی تجربی آرنه ناس، و مکتب اوپسالا با نقد متافیزیک، ذهنیت گرایی و عینیت گرایی ارزشی. همانطور که در دو بخش اول تاریخ فلسفه، این ایده‌های فلسفی هستند که در مرکز ارائه قرار دارند. ودبرگ به شیوه استادانه خود ساختار نظریه‌های مختلف فلسفی را افشا می‌کند، تفاسیر مختلف از آنها و معقول بودن آنها را مورد بحث قرار می‌دهد و انگیزه‌های پشت آنها را می‌بیند.