اولین شناختی که از هویت شخصیت در متن به دست می آید به واسطه ی نام اوست. اما در اجرای صحنه ای یک نمایشنامه اولین شناخت ما معمولابه واسطه ی نمو بدنی بازیگر در اولین ورودش به صحنه شکل می گیرد. این بدان معناست که در همان نگاه اول بدن بازیگر ما را قادر میسازد به هویتی موقت به انتظارات ما در مورد رفتار آینده ی این شخصیت دست یابیم. این هویت موقت به انتظارات ما در مورد رفتار آینده ی این شخصیت جهت می دهد. از طرف دیگر ما آنچه بازیگر در صورت و حرکات و حالاتش نشان می دهد، کلماتی که بیان می کند و حتی تن صدایش در بیان کلمات را به این هویت موقتی ربط می دهیم. ای کار به ما امکان می دهد هویت موقتی را تصدیق اصلاح یا حتی رد کنیم.