جویس مک‌دوگال در تئاتر بدن نه‌تنها به مطالعه‌ی افرادی می‌پردازد که از طریق نشانه‌های جسمی به آشفتگی‌های روانی واکنش نشان می‌دهند، بلکه پتانسیل روان‌تنی افراد را در لحظاتی تبیین می‌کند که روش‌های معمول برای مقابله با شرایط، ناکارآمد است.
جویس مک‌دوگال در کتاب خود داستان‌هایی فراموش‌نشدنی از بیمارانش نقل می‌کند؛ مادران و فرزندان بالغی که به نظر می‌رسد در مرحله‌ی پیشاکلامی چنان با هم درآمیخته‌اند که جدا‌ شدنشان از یکدیگر بسیار دشوار است. او برای اشاره به این مطلب از عبارت «یک بدن برای دو نفر» استفاده می‌کند و ازجمله داستان فردی به نام «تیم» را روایت می‌کند که اندوه و سوگ به‌ قدری در وجود او انباشته و مدفون شده است که گویی«قلبی ندارد» تا اینکه دچار حمله‌ی قلبی می‌شود.
دکتر دوگال در مواجهه با آنچه بیماران روان‌تنی نیاز دارند راهنمایی‌هایی بسیار غنی و فرمول‌بندی‌های نظری هوشمندانه‌ای ارائه می‌کند و قلمرو روانکاوی را گسترش می‌دهد.