در بحث های مربوط به نظریه های نقد ادبی معمولا نام رمان نسترن به عنوان نمونه ای از ادبیات پست مدرن مطرح می شود، از این رو که این رمان بازگشت رندانه و شوخی آمیزی است به سنت ها و شگردهای داستان سرایی گذشته. به گفته ی نویسنده ی این رمان، او مبر تو اکو، پاسخ پست مدرنیسم به شورش مدرنیسم در برابر گذشته ی این است که ما نمی توانیم گذشته را نابود کنیم.