فاجعه منا یکی از فجایع مهم چند سال اخیر است که در پی بی‌ تدبیری سعودی‌ ها، تعداد زیادی از زائرین از ملیت‌ های مختلف خصوصاً ایران از گرما و تشنگی به شهادت رسیدند.

نویسنده با قلم شیوای خود تلخی این فاجعه را با معجزه کلمات به تصویر کشیده است که مخاطب را تحت تأثیر قرار می‌ دهد. پس از واقعه منا که در حج سال 1394 رخ داد و در آن بیش از 400 تن از زائران ایرانی به شهادت رسیدند، آثار متعددی در قالب هنر تلاش کرده‌ اند تا بخشی از این واقعه و مظلومیت شهدای این فاجعه را به تصویر بکشند. کتاب اکبری دیزگاه دومین اثری است که با مراجعه به شاهدان عینی، سعی در بازخوانی این ماجرا از زاویه دید آنها دارد.

نویسنده در بخشی از این کتاب درباره دشواری‌ هایی که در راه نوشتن این اثر متحمل شده است، می‌ نویسد:
در آن 40 روز که روایت شاهدان را ضبط می‌ کردم، من روزها گوش می‌ شدم: روایت‌ های متعدد آلوده به قیامت را می‌ شنیدم و حالم خوش بود؛ باری قیامت به وجودِ آدم انبساط و نشاط می‌ بخشد. اما شب‌ ها کابوس می‌ دیدم؛ کابوس ازدحام، کابوس گوشت و خون، کابوس انبوهی آدم‌ها، کابوس بدن‌های عریان و متورم پشته شده روی هم و کابوس شیطان را که دشمنی می‌کند با انسان. فقط تقلا می‌کردم که خاطرات، زودتر تمام شود.