«به امین بگو دوستش دارم» نوشته مریم راهی نویسنده‌ جوان و خوش آتیه معاصر است که پیش از این نیز با رمان‌های یوما، فردا مسافرم و در خواب‌هایم شناخته شده بود.

داستان «به امین بگو دوستش دارم» در سبک مستند روایی تاریخی نوشته شده است و داستانی را درباره تاریخ صدر اسلام روایت می‌کند، داستانی درباره چهار شخصیت بزرگ تاریخ اسلام، حضرات عبدالمطلب، ابوطالب، حمزه و جعفر (علیهم السلام).

داستان از دیدن خوابی عجیب توسط عبدالمطلب آغاز می‌شود. خوابی که در آن هاجر همسر مکرمه حضرت ابراهیم از وی می‌خواهد تا فرزندش اسماعیل را سیراب کند و او را به سمت حفر دوباره چاه زمزم که سالها پیش از آن توسط یکی از قبایل پر شده بود هدایت می‌کند و این سرآغاز روایتی است که راهی در آن شمه‌ای از زلال ناب زیست و زندگی نبوی را روایت می‌کند.

«به امین بگو دوستش دارم» از چند زاویه اثری است بسیار خواندنی. نخست اینکه روایت‌های بکر تاریخی ناشنیده و کمتر شنیده بسیاری در دل خود برای مخاطب دارد که نشان از اهمیت و اعتبار بالای پژوهش برای نگارش اثر نزد نویسنده داشته است. سطور این داستان به خوبی نشان از اطلاعات و تسلط بالای نویسنده از موضوع زمینه داستانش می‌دهد.

راهی از سوی دیگر در این اثر با فخامت هر چه تمام از نثری بهره برده که هم سر در روایت تاریخ دارد و هم کلمه و عبارات فارسی را به زیباترین شکل ممکن در کنار هم قرار داده تا مخاطبش بتواند از دل این داستان حس ناب سخنوری عرب جاهلی را در کنار رازآلوده بودن روایت تاریخی در هم بتند و داستان را به پیش ببرد.

سومین موضوع درباره این اثر توانایی قابل اعتنای نویسنده در شخصیت پردازی و نیز ایجاد میزانسن‌های روایی برای داستانش است. راهی در این داستان صحنه‌ها و سکانس‌های داستانی را با تعدد و ضرب‌آهنگ بالا و چیره‌دستی در کنار هم قرار داده و توانایی و چیره دستی خود در نگارش اثری تاریخی داستانی را به رخ مخاطب خود می‌کشد.