طوفانی شدید شروع شد. کشتی هایی بی شمار روی آب شناور بودند. اوضاع چندان رو به راه به نظر نمی رسید. بسیاری از کشتی های بزرگ و کوچک با جریان شدید باد به این سو و آن سو می رفتند، به صخره ها برخورد می کردند و صدمه می دیدند. مدتی گذشت. طوفان فروکش کرد. در این میان چند کشتی وجود داشتند که به نظر می رسید آسیبی اندک دیده اند. حتی بعضی کشتی ها نیز کنار آن ها پناه گرفته و از آسیب های جبران ناپذیر در امان مانده بودند. کشتی های استوار مانده در طوفان در واقع همان کشتی هایی بودند که در زمینی محکم لنگر داشتند. بزرگی یا کوچکی کشتی ها چندان اهمیت نداشت؛ نکته مهم این بود که آن ها در زمینی محکم لنگر انداخته بودند. ا ما انسان ها نیز ممکن است در تندبادهای زندگی مان به این سو و آن سو کشیده شویم و آسیب ببینیم. ممکن است به ترس، تنش، اضطراب و اندوه دچار شویم. فقط یک راه مطمئن وجود دارد که بتوانیم تا حد امکان از همه این آسیب ها در امان بمانیم: ما باید در اقیانوس بیکران الهی لنگر اندازیم. راهکارهای ساده این کتاب داستان گونه در این زمینه به ما کمک می کنند.